Αγρότες και Τρακτέρ

Το να μιλήσεις για τον κόσμο γύρω μας με στοιχειώδη συναίσθηση της πραγματικότητας σε κάνει αυτόματα «λαϊκιστή», κατηγορία βαριά και ασήκωτη -όχι πως αυτοί που την χρησιμοποιούν ξέρουν και καλά την έννοια της αλλά σου λένε πες το και βρισιά εκλαμβάνεται.

Με αντίθετο της έννοιας αυτό του «ελιτιστή», οι θέσεις που ακούγονται στα ΜΜΕ των δημοσιογράφων είναι τουλάχιστον ανατριχιαστικές.

Σα να ζουν σε γυάλες πολυτελείας. Προσφάτως άκουγα έναν δημοσιογράφο, που έχει θητεύει σε κυβερνητικές θέσεις, ευρωβουλευτής και δίπλα σε πρωθυπουργό.

Ο άνθρωπος αυτός μιλούσε με έναν αγρότη, ο όποιος με φόρα σπρωγμένος από το δίκιο του, ήταν καταιγιστικός. «Τις επιχορηγήσεις καλά τις παίρνατε; Τι τις κάνατε τις επιχορηγήσεις;» έλεγε ο καλοζωισμένος δημοσιογράφος, ο όποιος διδάσκει και δημοσιογραφία σε τεράστιο ξένο πανεπιστήμιο! Απαντούσε ο αγρότης.

Έλεγε πως τις παίρναμε για να εκσυγχρονιστούν, να μην είναι παλιές οι τεχνικές της αγροκαλλιέργειας, να είναι ανταγωνιστικοί. Για τους λόγους λοιπόν, που τους τις έδιναν. «Όχι! Τις βάζατε στις τσέπες σας», έλεγε με σιγουριά ο δημοσιογράφος, ο όποιος προφανώς ήξερε λεπτομέρειες για όλα τα αγροτικά ζητήματα, μαθαίνοντας τες στα πολυτελή γραφεία του, στις δερμάτινες πολυθρόνες και στη θέα από τα ψηλά γραφεία.

Και κάπου εκεί πέφτει και η ερώτηση – διαπίστωση κόλαφος απανθρωπιάς, έλλειψης κάθε επαφής με τη πραγματικότητα: «και τι τα θέλετε όλοι τα τρακτέρ;». Σωστά! Γιατί δε ζεύετε το βόδι ή το μουλάρι να περάσετε και το υνί στον λαιμό και να οργώνετε, όπως στη λίθινη εποχή; Δεν ήταν αγρότες εκείνοι; Αλλά μάθατε όλοι στην καλοπέραση!

Και έχετε απαιτήσεις και για φως, νερό, τηλέφωνο! Είχαν στα σπήλαια τέτοιες βολές οι hommo sapience; Γιατί να ‘χετε εσείς, παλιοαγρότες! Αυτά είναι μόνο για αρχοντοδημοσιογράφους, Αρίους, ανώτερους διανοητικά και βιολογικά, αγαπημένους της εξουσίας, με ακριβά αυτοκίνητα, πολυτελή σπίτια, κοσμοπολίτες που καπνίζουν πούρο! Θέλετε και τρακτέρ! Άσε που καλομάθατε και στα αγροτικά! Αντί να ανεβαίνατε στο γαϊδούρι και να ακολουθεί και η γυναίκα πεζή από δίπλα, με το τσεμπέρι της και τη στάμνα με το νερό της –διότι και το τρεχούμενο στο σπίτι, πολύ σας έπεσε!

Και κάθεστε να σας πει ο δημοσιογράφος από την Αμερική, τα Λονδίνα, τα μέγαρα όλα πως θα καλλιεργήσετε καπνό, βαμβάκι, ροδάκινο και πορτοκάλι. Τα ξέρει όλα, άλλωστε!

Και να σκεφτείς πως κάποτε, σ’ αυτή την δουλειά, παιδιά, ρομαντικά, φυσικά και όχι κοτζάμ καθηγητές, λέγαμε πως πάνω απ’ όλα ο δημοσιογράφος πρέπει να είναι ελεύθερος, μετά να ‘χει σύμπονοια, να ακούει, να ζει με τους ανθρώπους και να μην είναι εισαγγελέας. Ειδικά απέναντι στους αδύναμους!

Φυσικά διαψευστήκαμε! Αν θέλαμε προκοπή έπρεπε όλοι μας, να είμαστε ειδικοί στους αγρότες, τους ψαράδες, τους ναυτεργάτες, τους εργάτες πάσης φύσης, τους οικοδόμους, τους ηλεκτρολόγους που δεν κόβουν αποδείξεις για το 20άρικο της ασφάλειας που κάηκε, τους υδραυλικούς που επίσης φοροδιαφεύγουν με το 20άρικο που άλλαξαν πετσάκια στη βρύση και να τους λέμε πως θα το κάνουν και πόσο πολύ φταίνε για τη χώρα.

Όλος ο λαός δηλαδή φταίει, εκτός από τον σπουδαίο δημοσιογράφο! Αυτού του άξιζε ένας λαός σαν του Λουξεμβούργου και του Λιχτενστάιν και όχι οι αγρότες του Θεσσαλικού κάμπου, της Κωπαϊδας και των καπνών της Αιτωλοακαρνανίας! Του χαλάνε το δέσιμο της γραβάτας, ρε αδελφέ!