Τρόικα(Πηγή φωτογραφίασς:zoomnews.gr)

Τα «νέα μέτρα» υποτιμούν και αγνοούν ένα κρίσιμο σημείο: ούτε το χρέος ούτε τα ελλείμματα μπορούν να αντιμετωπισθούν χωρίς να είναι «βιώσιμη» η κοινωνία.

Πάντως, εάν οι Ευρωπαίοι εταίροι-δανειστές μας πιστεύουν ότι με αυτή την «ακραία συνταγή» θα «σώσουν» τη χώρα από τη χρεοκοπία, κάνουν λάθος.

Αλλά επειδή δεν είναι τόσο  αφελείς για να κάνουν «λάθη» τέτοιου τύπου, έχω την εντύπωση ότι μας «σπρώχνουν» οργανωμένα σε μια διαδικασία ελεγχόμενης χρεοκοπίας. Αλλως δεν εξηγείται.

Το «μέγεθος» της προσαρμογής, ο «τρόπος» και οι «χρόνοι» είναι εκτός πραγματικότητας. Με ανεξέλεγκτη ύφεση και ανεργία, αναιρείται κάθε προσπάθεια δημοσιονομικής προσαρμογής. Το ένα μέτρο θα φέρνει το άλλο. Με τη δραστική μείωση λ.χ. των μισθών, των ασφαλιστικών εισφορών και τη δραματική αύξηση της ανεργίας, το αμέσως επόμενο θύμα θα είναι οι  κύριες συντάξεις.

Το συνταξιοδοτικό σύστημα θα τιναχθεί στον αέρα. Παλεύουν, τάχατες, οι αρχηγοί για τις  επικουρικές, ενώ μ’ αυτά που υπογράφουν τινάζουν στον αέρα τις κύριες!

Τα υποτιθέμενα «κέρδη» των μέτρων είναι πολύ λιγότερα από τις απώλειες. Βέβαια δεν είναι όλα τα μέτρα λάθος. Αλλά η συνολική κατεύθυνσή τους οδηγεί τη χώρα, σύντομα, σε πλήρες αδιέξοδο.

Δυστυχώς, από τη μία «πληρώνουμε» τα συσσωρευμένα πολλαπλά λάθη του πολιτικού μας συστήματος τα τελευταία πέντε χρόνια και από την άλλη μια «τιμωρητική» και συντηρητική ιδεοληπτική πολιτική αντιμετώπιση της κρίσης χρέους από πλευράς Ευρώπης.

Δεν πιστεύω στη «συνωμοσιολογία». Ούτε ότι κάποιοι «κακοί Ευρωπαίοι» εποφθαλμιούν την εθνική ανεξαρτησία μας… Ομως δεν μπορεί να αγνοήσει κανείς τις βάσιμες ενδείξεις ότι με επίκεντρο την Ελλάδα δοκιμάζεται ένα νέο «μη κοινωνικό μοντέλο» ευρύτερης χρήσης για την Ευρώπη.

Δεν είναι λίγοι οι έγκυροι Ευρωπαίοι αναλυτές που εκτιμούν ότι τα σκληρά προγράμματα λιτότητας που δοκιμάζονται με διακυμάνσεις σ’ όλο τον ευρωπαϊκό Νότο δεν δείχνουν να αποδίδουν. Η ύφεση απειλεί όλη την Ευρώπη, ενώ η ανεργία διογκώνεται.

Εκτιμώ ότι δεν είναι  ένας, αλλά δύο τελικά οι δρόμοι που μας οδηγούν εκτός ευρώ.

Ο ένας είναι να μην προχωρήσουμε εμείς στις αναγκαίες διαρθρωτικές αλλαγές και μεταρρυθμίσεις. Ο άλλος είναι να εφαρμόσουμε κατά γράμμα τις ακραία υφεσιακές πολιτικές της τρόικας. Πρέπει να τα αποφύγουμε και τα δύο. Αυτό όμως προϋποθέτει ισχυρό πολιτικό σύστημα με σχέδιο, πειθώ και διαχειριστικές ικανότητες, που δεν έχουμε, και μια διαφορετική ευρωπαϊκή προσέγγιση, που αυτήν τη στιγμή δεν υπάρχει.

Γι’ αυτό τα πράγματα είναι όντως επικίνδυνα!