Οι Τούρκοι στον Φλοίσβο.

Το Ναβαρίνο από την Αθήνα χωρίζουν κάτι λιγότερο από 280 χιλιόμετρα και τον Οκτώβριο του 1827 με τα τέλη του 2012, σχεδόν, 185 χρόνια. Η ναυμαχία στον ομώνυμο πελοποννησιακό κόλπο ολοκληρώθηκε με νίκη των ευρωπαϊκών δυνάμεων απέναντι σε αυτές της οθωμανικής αυτοκρατορίας και της Αιγύπτου. Σήμερα, «νικητές» στη μάχη της αθηναϊκής ακτογραμμής βγήκαν οι γείτονες από την ανατολική πλευρά του Αιγαίου.

Ο τουρκικός όμιλος DOGUS, σε συνεργασία με τον ελληνικό LAMDA Development, δημιουργούν κοινή εταιρεία, με 50% συμμετοχή έκαστος, η οποία θα έχει ως κύριο σκοπό την επένδυση σε τουριστικές μαρίνες. «Σε αυτό το πλαίσιο», ο ελληνικός όμιλος θα «εισφέρει στη νέα εταιρεία τις μετοχές που κατέχει στη Flisvos Marina Holding SA και η DOGUS θα συμμετάσχει στην αύξηση μετοχικού κεφαλαίου καταβάλλοντας το ισόποσο σε μετρητά».

Ούτε το πρόβλημα της Ελλάδας λύθηκε, με τις όποιες θέσεις εργασίας δημιουργηθούν, ούτε τα ζητήματα εξωτερικής πολιτικής αλλάζουν σειρά προτεραιότητας στη διπλωματική ατζέντα. Ζούμε στην εποχή που η χώρα περιμένει βοήθεια από τους Ευρωπαίους και ευαγγελίζεται την ανάπτυξη μέσα από τις επενδύσεις. Κι αυτές έρχονται από την Τουρκία. Ο σχολιασμός περί «οικονομικού Αττίλα» είναι εύκολος και εύπεπτος. Ενέχει, ωστόσο, ένα κίνδυνο.

Οι αξιωματικοί Marie Gauthier, come de Rigny (Δεριγνύ), Lodewijk van Heiden (Χέυδεν) και Eduard Codrington (Κόδρινγκτον) «ηρωοποιήθηκαν» και τα ονόματά τους δόθηκαν σε κεντρικές οδούς. Που ξέρετε, σε μερικά χρόνια μπορεί ο Σουλεϊμάν ο Μεγαλοπρεπής να έχει κι αυτός ανάλογη τύχη.