Περατάτα-Kεφαλλονιά

Θέλω να σας ευχαριστήσω που μου δίνεται ην ευκαιρία να πω κάποιες απόψεις μου που συζητάω συχνά με τους φίλους μου στο Facebook και έτσι επικοινώνησα μαζί σας.

Είμαι μία Έλληνο- Αμερικανίδα , η οποία έρχομαι στο νησί της Κεφαλονιάς, από τότε που ήμουν παιδί.

Και οι δύο γονείς μου είναι από την Κεφαλλονιά και από το ίδιο χωριό που ονομάζεται Περατάτα.

Πρόκειται για ένα γραφικό χωριό που βρίσκεται στην περιοχή Λειβαθώ, περίπου 9 χιλιόμετρα από το Αργοστόλι.

Είμαι μία ενήλικας πλέον με δύο παιδιά ηλικίας 16 και 10 ετών..

Συνεχίζω να πηγαίνω στα Περατάτα κάθε καλοκαίρι με τα παιδιά μου.

Σας γράφω σχετικά με τις ανησυχίες μου με το όριο ταχύτητας στο χωριό μας.

Πηγαίνω από τη δεκαετία του 1980, όταν ήμουν μικρό κορίτσι και ένιωθα ασφαλής να πηγαίνω με τα πόδια από Περατάτα στα Τραυλιάτα για να συναντησω φίλους μου και να απολαύσω μια κόκα-κόλα ή μια συζήτηση.

Τι εννοώ με αυτό; Λοιπόν μία από τις παρατηρήσεις μου είναι το όριο ταχύτητας.

Το χωριό μας είναι σε ένα δρόμο με μια μεγάλη ευθεία χωρίς στροφές και χωρίς καμπύλες όπως και τα άλλα χωριά, για παράδειγμα, Καλιγάτα που θα ήταν αδύνατο κάποιος να επιταχύνει πολύ.

Γιατί δεν πρέπει να έχουμε την ασφάλεια που έχουν χωρικοί που κατοικούν στην Καλιγάτα;

Καθημερινά λόγω των αφίξεων στην Κεφαλονιά μέσω Πόρου, τα λεωφορεία και το πλήθος των αυτοκινήτων που καταφτάνουν έχουν υπερβολική ταχύτητα όταν περνούν μέσα από το χωριό μας, δημιουργώντας μια πολύ επικίνδυνη κατάσταση.

Φαίνεται ότι οι οδηγοί εκμεταλλεύονται το όριο ταχύτητας όταν διέρχονται από το χωριό μας.

Δεν ζούμε σε έναν κεντρικό αυτοκινητόδρομο, ζούμε σε ένα κατοικημένο χωριό όπου άνθρωποι όλων των ηλικιών κατοικούν.

Υπάρχουν πολλές ελληνικές και αμερικανικές οικογένειες Ελλήνων από την Αθήνα που έρχονται στα Περατάτα κάθε καλοκαίρι.

Είναι ένα ζωντανό χωριό με πολλές γενιές ανθρώπων.

Βασικά όλοι γνωρίζουν όλους.

Η ανησυχία μου είναι ότι κανείς δεν μπορεί να περπατήσει από την πλευρά του δρόμου.

Δεν υπάρχουν πεζοδρόμια.

Αυτό το χωριό πρέπει να κάνει κάτι για να επιβάλει συνέπειες για υπερβολική ταχύτητα ή απλώς να σταματήσει η υπερβολική ταχύτητα.

Η γνώμη μου είναι?

Ένα ατύχημα περιμένουν να συμβεί;

Είναι τρομακτικό να περπατήσετε μέχρι το φούρνο με το φόβο ενός δυστυχήματος .

Το χωριό έχει παιδιά και οι έφηβοι με τα πόδια το βράδυ κάνουν βόλτες στο χωριό και είναι εξαιρετικά επικίνδυνο.

Τι θα λέγατε για ένα ηλικιωμένο πρόσωπο που μπορεί να χρειαστεί λίγο περισσότερο χρόνο για να περπατήσετε για να περάσει το δρόμο.

Οι οδηγοί είναι επιθετικοί και δεν τους νοιάζει.

Περνούν ο ένας τον άλλο και πάλι αυτό είναι ένα ατύχημα που είναι βέβαιο ότι θα συμβεί.

Ανησυχώ ότι κάποια μέρα κάποιος θα πληγωθεί.

Ξέρω ότι δεδομένης της οικονομικής συγκυρίας, τα πράγματα είναι δύσκολα σε όλη την Ελλάδα, όμως, υπάρχει έτσι κι αλλιώς, και αυτό μπορεί να φέρει θέμα για συζήτηση.

Πρέπει να εξεταστεί αυτό.

Ο μεγαλύτερος γιος μου όταν του ζητώ να ρίξει σκουπίδια στον κάδο των σκουπιδιών που βρίσκεται απέναντι από το σπίτι μας, έχω το φόβο μήπως συμβεί κάτι.

Αυτό δεν πρέπει να συμβαίνει σε αυτό το ήσυχο νησί, όπου οι άνθρωποι πρέπει να αισθάνονται ασφαλείς και αναζητούν ηρεμία.

Θα ήθελα κάποια πληροφόρηση από εσάς ή κάποιον στον οποίο μπορείτε να κατευθύνετε τις ανησυχίες μου.

Όπως προαναφέρθηκε το χωριό αυτό έχει αλλάξει από τη δεκαετία του 1980.

Κάτι πρέπει να γίνει σχετικά με αυτό το θέμα ασφάλειας.

Εκτιμώ το χρόνο σας και την ευκαιρία.

Πιστεύω ότι είμαι η φωνή για πολλούς οι οποίοι διαμένουν και επισκεφτείτε το χωριό Περατάτα.

Συγνώμη για τα όχι τόσο καλά Ελληνικά μου.

Ευχαριστώ πολύ.

Ένα χρόνο μετά στο σημείο που αναφέρεται η αναγνώστρια http://www.kefaloniatoday.com/koinonika/trocheo-me-sovares-ilikes-zimies-sta-peratata-70569.html