Ρουτίνα καθημερινή

να βγω για καφεδάκι

σε κάποιο απ’ όλα τα καφέ

που ‘χει τ’ Αργοστολάκι.

*

Σήμερα τ΄ αποφάσισα

τραβάω για την πλατεία

αλλά κοντοσταμάτησα

έξω απ’ τη Δημαρχία.

*

Γιατί είδα είχε κίνηση,

κάμερες, φωτογράφους

αρχές, γνωστούς και άγνωστους

και δημοσιογράφους.

*

Και μια μικρή δεξίωση

θαρρώ βλέπω στημένη.

Κάτι τρανό θα γίνεται

κι ειν’ όλοι μαζεμένοι.

*

Νάτος κι ο αντιδήμαρχος

μ’ ύφος … καρδιναλίου.

Την τύχη, λες, ότι κρατά

αυτός της υφηλίου.

*

Τι κάνουν άραγε εδώ

όλοι και καμαρώνουν;

Εφέρανε τους Γερμανούς!

Τι άλλο να σκαρώνουν;

*

Με απορία ρώτησα :

-Τι γίνεται δω πέρα;

Και μου ‘παν πως ξεχωριστή

ετούτη είναι μέρα.

*

-Δεν άκουσες, δεν διάβασες,

τούτο το ελπιδοφόρο;

Οι Ιταλοί μας δώρισαν

όχημα ασθενοφόρο.

*

Σε λίγο φθάνει, θα ακουστεί

η άχαρη ιαχή του.

Εδώ είν’ η παράδοση.

Εδώ κι η υποδοχή του.

*

Και όλοι είχανε τ’ αυτιά

τεντώσει σα σκουτέλια

ν’ ακούσουν τη σειρήνα του

να σπάσει η νωχέλεια.

*

Μα … μάταια περιμένανε

να σκούξει η σειρήνα.

Σαν πλοίο που θα έμπαινε

κάποτε στη μαρίνα.

*

Αίφνης μαντάτο έφθασε

στου Δήμου μας την έδρα.

Ασθενοφόρο κι Ιταλοί

πέσανε … σε ενέδρα!

*

Την έστησε ένας στρατηγός

άκουσα από ψιθύρους

στον Κούταβο, όλους τους κρατά

όχημα και ομήρους.

*

Μα είν’ αλήθεια ρε παιδιά

ετούτα που συμβαίνουν.

Κάποιοι πλακίτσα κάνουνε

έτσι να μας κουρλαίνουν.

*

Τρέχω κι εγώ στον Κούταβο

-λόγω περιεργείας-

να λύσω εκ του σύνεγγυς

όλας τας απορίας.

*

Ω Άγιε μου Γεράσιμε!

Νάτος, με τη στολή του,

γαλόνια και παράσημα

Δίνει την εντολή του:

*

-Λύτρα εγώ δεν σας ζητώ.

Μα θέτω έναν όρο.

Πάρτε εσείς τους Ιταλούς

θέλω τ’ ασθενοφόρο.

*

Να κάνω .. το κομμάτι μου

να κάνω τη σπακάδα

σε όλη την Κεφαλονιά

και σ’ όλη την Ελλάδα.

*

Στου στρατηγού την εντολή

έκαναν πίσω όλοι.

Βρ’ άμα φοράς μια στολή

πώς σφίγγουνε οι …μόλοι!

*

Εξάλλου ακούστηκε κι αυτό

από ανθρώπων χείλη:

«Το όχημα ο στρατηγός

το είχε παραγγείλει».

*

Κι ακόμ’: «Αυτοί που κόπτονται

να έχουν τα πρωτεία

εστήσανε στο Μέγαρο

γιορτή για τα φορεία».

*

Συμφώνως όλα γίνανε

με τη διαταγή του.

Καβάλησε το όχημα

και πάει στην ευχή του.

*

Έτσι, έξ’ απ’ το Μέγαρο

άδοξα πήγε η φιέστα.

Μα όλοι απορήσαμε

μ’ αυτά που γίναν μέσα.

*

Φωνή γνωστή σε όλους μας

κραυγάζει κι απορούμε.

Μ’ οργή να λέει πειστικά

«Δήμαρχε παραιτούμαι».

*

Ταχιά την ίδια τη φωνή

ακούμε σ’ άλλον τόνο.

«Δεν παραιτούμαι Δήμαρχε,

δεν σε αφήνω μόνο».

*

Για γέλια και για κλάματα

είναι απ’ τις αρλούμπες.

Κι άλλα φαιδρά συμβαίνουνε

έχει και κολοτούμπες.

*

Αχ έρ’μη μου Κεφαλονιά

πώς έχεις καταντήσει

στο έλεος των αφελών

σε έχουμε αφήσει.

*

Γιατί με τέτοιους στρατηγούς

κι απρόβλεπτους αρκόντους

Λυπάμαι. Μα καθημερνά

βλέπω να χάνεις πόντους.

(*) αντιπαλότητα, ανταγωνισμός, πείσμα

Το Ζιζάνιο τ’ Αργοστολιού