Ρουτίνα καθημερινή
να βγω για καφεδάκι
σε κάποιο απ’ όλα τα καφέ
που ‘χει τ’ Αργοστολάκι.
*
Σήμερα τ΄ αποφάσισα
τραβάω για την πλατεία
αλλά κοντοσταμάτησα
έξω απ’ τη Δημαρχία.
*
Γιατί είδα είχε κίνηση,
κάμερες, φωτογράφους
αρχές, γνωστούς και άγνωστους
και δημοσιογράφους.
*
Και μια μικρή δεξίωση
θαρρώ βλέπω στημένη.
Κάτι τρανό θα γίνεται
κι ειν’ όλοι μαζεμένοι.
*
Νάτος κι ο αντιδήμαρχος
μ’ ύφος … καρδιναλίου.
Την τύχη, λες, ότι κρατά
αυτός της υφηλίου.
*
Τι κάνουν άραγε εδώ
όλοι και καμαρώνουν;
Εφέρανε τους Γερμανούς!
Τι άλλο να σκαρώνουν;
*
Με απορία ρώτησα :
-Τι γίνεται δω πέρα;
Και μου ‘παν πως ξεχωριστή
ετούτη είναι μέρα.
*
-Δεν άκουσες, δεν διάβασες,
τούτο το ελπιδοφόρο;
Οι Ιταλοί μας δώρισαν
όχημα ασθενοφόρο.
*
Σε λίγο φθάνει, θα ακουστεί
η άχαρη ιαχή του.
Εδώ είν’ η παράδοση.
Εδώ κι η υποδοχή του.
*
Και όλοι είχανε τ’ αυτιά
τεντώσει σα σκουτέλια
ν’ ακούσουν τη σειρήνα του
να σπάσει η νωχέλεια.
*
Μα … μάταια περιμένανε
να σκούξει η σειρήνα.
Σαν πλοίο που θα έμπαινε
κάποτε στη μαρίνα.
*
Αίφνης μαντάτο έφθασε
στου Δήμου μας την έδρα.
Ασθενοφόρο κι Ιταλοί
πέσανε … σε ενέδρα!
*
Την έστησε ένας στρατηγός
άκουσα από ψιθύρους
στον Κούταβο, όλους τους κρατά
όχημα και ομήρους.
*
Μα είν’ αλήθεια ρε παιδιά
ετούτα που συμβαίνουν.
Κάποιοι πλακίτσα κάνουνε
έτσι να μας κουρλαίνουν.
*
Τρέχω κι εγώ στον Κούταβο
-λόγω περιεργείας-
να λύσω εκ του σύνεγγυς
όλας τας απορίας.
*
Ω Άγιε μου Γεράσιμε!
Νάτος, με τη στολή του,
γαλόνια και παράσημα
Δίνει την εντολή του:
*
-Λύτρα εγώ δεν σας ζητώ.
Μα θέτω έναν όρο.
Πάρτε εσείς τους Ιταλούς
θέλω τ’ ασθενοφόρο.
*
Να κάνω .. το κομμάτι μου
να κάνω τη σπακάδα
σε όλη την Κεφαλονιά
και σ’ όλη την Ελλάδα.
*
Στου στρατηγού την εντολή
έκαναν πίσω όλοι.
Βρ’ άμα φοράς μια στολή
πώς σφίγγουνε οι …μόλοι!
*
Εξάλλου ακούστηκε κι αυτό
από ανθρώπων χείλη:
«Το όχημα ο στρατηγός
το είχε παραγγείλει».
*
Κι ακόμ’: «Αυτοί που κόπτονται
να έχουν τα πρωτεία
εστήσανε στο Μέγαρο
γιορτή για τα φορεία».
*
Συμφώνως όλα γίνανε
με τη διαταγή του.
Καβάλησε το όχημα
και πάει στην ευχή του.
*
Έτσι, έξ’ απ’ το Μέγαρο
άδοξα πήγε η φιέστα.
Μα όλοι απορήσαμε
μ’ αυτά που γίναν μέσα.
*
Φωνή γνωστή σε όλους μας
κραυγάζει κι απορούμε.
Μ’ οργή να λέει πειστικά
«Δήμαρχε παραιτούμαι».
*
Ταχιά την ίδια τη φωνή
ακούμε σ’ άλλον τόνο.
«Δεν παραιτούμαι Δήμαρχε,
δεν σε αφήνω μόνο».
*
Για γέλια και για κλάματα
είναι απ’ τις αρλούμπες.
Κι άλλα φαιδρά συμβαίνουνε
έχει και κολοτούμπες.
*
Αχ έρ’μη μου Κεφαλονιά
πώς έχεις καταντήσει
στο έλεος των αφελών
σε έχουμε αφήσει.
*
Γιατί με τέτοιους στρατηγούς
κι απρόβλεπτους αρκόντους
Λυπάμαι. Μα καθημερνά
βλέπω να χάνεις πόντους.
(*) αντιπαλότητα, ανταγωνισμός, πείσμα
Το Ζιζάνιο τ’ Αργοστολιού