Ω, ξειν αγγέλειν τη οικουμένη
ότι τώδε ιστάμεθα ορθίως κοιμώμενοι
τοις Ευρωπαίοις δε τόσον εξαρτώμενοι
τοις πάσοι, άνευ μέτρου δανειζόμενοι
*
Έτι, υπό των πολιτικών σωζώμενοι
ιδού, περιδιαβένουμε πενόμενοι
-ταμείω ανεργίας αμοιβόμενοι-
παίζουμε κατενάτσιο, αμυνόμενοι.
*
Φεύ, της ανάγκης τόσον ζοριζόμενοι
στων εκλογών ταις κάλπαις προσερχόμενοι
ψηφίζοντες, μηδέποτε ακουόμενοι
μαγκιά, κλανιά
και πουτανιά
και ξένοι γκόμενοι
*
Διατελούμε αλληλοσπαρασσόμενοι
και τηλεοπτικώς σφαλιαριζόμενοι
ούτω διάγωμεν σφόδρα μαλακιζόμενοι
μινάρουμε κι εμείς και οι επόμενοι…
(Παναγής Νικολάτος – 17/7/2112, “Το τελευταίο τρένο για τη Μύκονο” Τόμος Β’)