Ω, ξειν αγγέλειν τη οικουμένη

ότι τώδε ιστάμεθα ορθίως κοιμώμενοι

τοις Ευρωπαίοις δε τόσον εξαρτώμενοι

τοις πάσοι, άνευ μέτρου δανειζόμενοι

*

Έτι, υπό των πολιτικών σωζώμενοι

ιδού, περιδιαβένουμε πενόμενοι

-ταμείω ανεργίας αμοιβόμενοι-

παίζουμε κατενάτσιο, αμυνόμενοι.

*

Φεύ, της ανάγκης τόσον ζοριζόμενοι

στων εκλογών ταις κάλπαις προσερχόμενοι

ψηφίζοντες, μηδέποτε ακουόμενοι

μαγκιά, κλανιά

και πουτανιά

και ξένοι γκόμενοι

*

Διατελούμε αλληλοσπαρασσόμενοι

και τηλεοπτικώς σφαλιαριζόμενοι

ούτω διάγωμεν σφόδρα μαλακιζόμενοι

μινάρουμε κι εμείς και οι επόμενοι…

(Παναγής Νικολάτος – 17/7/2112, “Το τελευταίο τρένο για τη Μύκονο” Τόμος Β’)