Λευτέρης Παπαδόπουλος(Πηγή φωτογραφίας;paraskhnio.gr)

Μάλλον θα πρέπει να απευθυνθεί στους γιατρούς να κοιταχτεί. Ο κ. Μόντι, φυσικά. Ο Πρωθυπουργός της Ιταλίας. Γιατί αυτά που λέει, τεχνοκράτης άνθρωπος μάλιστα, πείθουν τον καθένα ότι κάτι δεν πάει καλά με την περίπτωσή του.

Και αν επρόκειτο για έναν ιδιώτη που οι αποφάσεις του δεν επηρεάζουν το σύνολο, το πράγμα δεν θα είχε σημασία. Αλλά δεν πρόκειται για ιδιώτη. Ο εν λόγω κύριος κατευθύνει τις τύχες μιας από τις μεγαλύτερες χώρες της Ευρώπης – τη χώρα με την ισχυρότερη οικονομία, μετά τη Γερμανία και τη Γαλλία.

Τι είπε ο κ. Μόντι που ισχυρίζομαι ότι βάζει πλώρη για το τρελάδικο; Είπε επί λέξει, αναφερόμενος στους νέους, σε τηλεοπτική εκπομπή: «Οι νέοι πρέπει να συνηθίσουν στην ιδέα ότι δεν θα έχουν σταθερή απασχόληση. Η σταθερή απασχόληση είναι μονότονη και βαρετή». Ευλόγως, επακολούθησε σάλος!

Να ένα σχόλιο από τα χιλιάδες που αναρτήθηκαν στο Διαδίκτυο: «Μόντι, πες κάτι σ’ αυτές τις μονότονες τράπεζες που πάντα ζητούν σταθερή απασχόληση για να σε δανείσουν»!

Αλλά πού να πει κουβέντα για τις τράπεζες ο ιταλός Πρωθυπουργός, για τον οποίο νόμιζαν πολλοί ότι είναι σοβαρός. Είπε, αντίθετα, πολλές άλλες κουβέντες για να δικαιολογήσει την άθλια κοτσάνα του.

Οπως: «Είναι ωραίο ν’ αλλάζεις και να έχεις προκλήσεις. Αλλά πρέπει οι συνθήκες να είναι αποδεκτές. Πρέπει να προστατεύονται λιγότερο αυτοί που είναι υπερπροστατευμένοι και λίγο περισσότερο αυτοί που εργάζονται σχεδόν σαν σκλάβοι ή δεν καταφέρνουν καν να μπουν στην αγορά εργασίας».

Πάλι καλά που ευδόκησε ν’ ασχοληθεί η χάρη του και με κείνους που δεν έχουν καμιά προστασία, που τρέχουν, σαν τις άδικες κατάρες, από ‘δώ κι από ‘κεί για να εξασφαλίσουν ένα πιάτο φαΐ, μια κουβέρτα, ένα χαρτοκιβώτιο, για να μπουν μέσα και να κοιμηθούν. Πάλι καλά για έναν μονίμως υπερπροστατευόμενο και πλούσιο που θα του άξιζε να τον συναντήσει ο φίλος μου ο Δανός, με τη «συμμορία της πάστας».

Ο Δανός – δεν θυμάμαι, ακριβώς, αν είναι Δανός ή Σουηδός – είχε οργανώσει μια συμμορία για να εκδικείται πολιτικούς και τεχνοκράτες που προκαλούν τον «χοντρό λαό»: τους την έστηνε αφού είχε συγκεντρώσει τις απαραίτητες πληροφορίες και μόλις έβλεπε ότι βρίσκονται στο δραστικό βεληνεκές του, ορμούσε με μια τούρτα στο χέρι και τους έκανε τη μούρη ζαχαροπλαστείο!

Δεν ξέρω τι απέγινε… Νομίζω ότι τον πιάσανε μερικές φορές, αλλά αυτός δεν σταμάτησε να πετάει τούρτες στα μούτρα όσων προκαλούσαν την κοινή γνώμη.

Στην Ελλάδα, μολονότι η κατάσταση είναι απελπιστική και ο αριθμός των συμπατριωτών μας που πέφτουν σε κατάθλιψη πολλαπλασιάζεται μέρα με τη μέρα, έχουμε περιορισθεί για την ώρα στα γιαούρτια και στα κλούβια αυγά.

Καλά όμως είναι κι αυτά. Την κάνουν τη δουλειά τους. Και στο κάτω κάτω μια τούρτα κοστίζει πιο ακριβά από έναν κεσέ γιαούρτι.