Paul Anastas(Πηγή φωτογραφίας:dbpedia.org)

Η επιλογή του προέδρου Obama για το γραφείο «Ερευνας και Ανάπτυξης».

Διότι είναι ο πρώτος που έστρεψε την έρευνα σε χημικά προϊόντα «φιλικά προς το περιβάλλον» και «μη τοξικά», συνδέοντας το περιβαλλοντικό με το οικονομικό όφελος.

Παγκοσμίως αποκαλείται «Πατέρας της Πράσινης Χημείας».

Διότι το 1991 επινόησε τον όρο και μαζί με τον John C. Warner, όρισε τις «12 Αρχές της Πράσινης Χημείας,οι οποίες «αποτελούν πλέον βασική ύλη σχεδόν σε όλα τα εκπαιδευτικά Ιδρύματα του κόσμου».

«What do you get when you cross a mad scientist with a bureaucrat?

 -Paul Anastas, the assistant administrator of U.S. EPAs Office of Research and Development!».

Έτσι αρχίζει άρθρο των New York Times» για τον σπουδαίο επιστήμονα.

«People ask me how I came up with the name «green chemistry» in 1991, and they think I’m joking when I say green is the colour of nature but in the United States green is also the colour of our money. It’s always been about how you meet your environmental and economic goals simultaneously», περιγράφει ο ίδιος.

Ο Paul Anastas αποκαλείται «πατέρας της πράσινης χημείας» επειδή με τις έρευνες (σχετικά με το σχεδιασμό, την κατασκευή και τη χρήση ελάχιστα τοξικών, φιλικών προς το περιβάλλον χημικών ουσιών) και τις 12

Αρχές που θεμελίωσε, «επιβλήθηκε» στην παγκόσμια επιστημονική κοινότητα και «υποχρέωσε» την βιομηχανία να υπακούσει στις «πράσινες εντολές του».

Είναι επίσης, υπέρμαχος της επιστήμης της βιωσιμότητας και της καινοτομίας για την προστασία του περιβάλλοντος.

Ο Paul Anastas διαθέτει μεγάλη εμπειρία σε ηγετικές θέσεις στην κυβέρνηση, τον ακαδημαϊκό κλάδο και τον ιδιωτικό τομέα.

 Ποιες είναι οι 12 Αρχές της Πράσινης Χημείας;

 Πρόληψη

1. Είναι προτιμότερο να προλαμβάνουμε τα απόβλητα από το να κατεργαζόμαστε ή να καθαρίζουμε τα απόβλητα αφού σχηματιστούν.

 Οικονομία Ατόμων

2. Οι μέθοδοι σύνθεσης πρέπει να σχεδιάζονται έτσι ώστε όλα τα άτομα των προϊόντων ή όσον το δυνατόν περισσότερα να συμμετέχουν στο τελικό προϊόν.

Λιγότερο επικίνδυνες χημικές συνθέσεις

3. Σχεδιασμός συνθετικών μεθόδων ώστε να χρησιμοποιούν και να δημιουργούν ουσίες που έχουν ελάχιστη ή καθόλου τοξικότητα στον άνθρωπο και το περιβάλλον.

 Σχεδιασμός ασφαλέστερων χημικών προϊόντων

4. Τα χημικά προϊόντα πρέπει να σχεδιάζονται έτσι ώστε να είναι αποτελεσματικά για τον σκοπό που σχεδιάστηκαν με ελαχιστοποίηση της τοξικότητάς των.

Ασφαλέστεροι διαλύτες και βοηθητικά μέσα

5. Η χρήση διαλυτών να αποφεύγεται ή όπου χρησιμοποιούνται να είναι αβλαβείς.

 Σχεδιασμός για ενεργειακή αποτελεσματικότητα

6. Μείωση της απαιτούμενης ενέργειας στις διάφορες χημικές διεργασίες και όπου είναι δυνατόν να γίνονται σε θερμοκρασία περιβάλλοντος και ατμοσφαιρική πίεση.

 Χρήση ανανεώσιμων πρώτων υλών

7. Οι πρώτες ύλες πρέπει να είναι ανανεώσιμες.

 Μείωση ενδιαμέσων παραγώγων

8. Μη απαραίτητα παράγωγά όπως προστατευτικές ομάδες, προστασία αποπροστασία, προσωρινές τροποποιήσεις φυσικών και/ή χημικών διεργασιών πρέπει να ελαχιστοποιηθούν ή να αποφεύγονται διότι τα στάδια αυτά απαιτούν επιπλέον αντιδραστήρια και δημιουργούν απόβλητα.

 Κατάλυση

9. Καταλυτικά αντιδραστήρια, κατά το δυνατόν εκλεκτικά, υπερέχουν των αντιδραστηρίων που επιβάλλει η στοιχειομετρία της αντίδρασης.

Σχεδιασμός αποικοδομήσιμων προϊόντων

10. Προϊόντα που αποικοδομούνται στο περιβάλλον προς μη τοξικά προϊόντα και δεν διατηρούνται ανέπαφα για μεγάλο χρονικό διάστημα.

Ανάλυση πραγματικού χρόνου για πρόληψη της ρύπανσης

11. Ανάπτυξη μεθόδων ανάλυσης πραγματικού χρόνου που θα επιτρέπουν τον έλεγχο των διεργασιών όσον αφορά το σχηματισμό επικίνδυνων ουσιών.

Ασφαλέστερη χημεία για την πρόληψη ατυχημάτων

12. Οι χρησιμοποιούμενες και παραγόμενες ουσίες σε μία χημική διεργασία πρέπει να επιλέγονται έτσι ώστε να υπάρχει ελάχιστη πιθανότητα χημικών ατυχημάτων συμπεριλαμβανομένων των εκπομπών, εκρήξεων και ανάφλεξης.