Η παραλία Μύρτος.
H Κεφαλονιά, το ‘νησί της παραξενιάς’ , όπως το αποκαλούν, από το πλήθος των ασυνήθιστων φαινομένων που καταγράφονται στο νησί.
Είναι το έκτο σε μέγεθος νησί της Ελλάδας, με έκταση 781 τ.χλμ. , και είναι το μεγαλύτερο από τα νησιά του Ιονίου. Πρωτεύουσα του είναι το Αργοστόλι, από το 1757. Το 1953 το νησί υπέστη σοβαρές καταστροφές και σχεδόν ισοπεδώθηκε από τον ισχυρό σεισμό , που άφησε “όρθιο” μόνο το βορειότερο μέρος της νήσου, την χερσόνησο της Ερίσσου που βρίσκεται και το ψαροχώρι του Φισκάρδου,αλλά στη συνέχεια ανοικοδομήθηκε από τους κατοίκους με αποτέλεσμα σήμερα να έχει αναπτυχθεί τουριστικά.
Την ονομασία της η Κεφαλονιά την πήρε από τον μυθικό Κέφαλο, ο οποίος έφτασε στο νησί από την Αθήνα σαν πρόσφυγας Όταν οι βασιλιάδες της μυκηναϊκής Κεφαλονιάς διεκδίκησαν τη βασιλεία των Μυκηνών, ο Κέφαλος ήταν ο ένας από τους δύο ήρωες που συνόδευαν τον Αμφιτρύων στην εκστρατεία των Μυκηνών εναντίων της Κεφαλονιάς.
Πρωτοκατοικήθηκε τον 10ο π.Χ. αιώνα και από τον 5ο π.Χ. αιώνα ήταν χωρισμένη σε τέσσερα αυτόνομα κράτη-πόλεις που αποτελούσαν την «Κεφαλληνιακή Τετράπολη»: την Κράνη, την Πάλλη, τη Σάμη και τους Πρόννους (από τα ονόματα των 4 γιών του Κέφαλου) που αποτελούσαν μικρές ανεξάρτητες δημοκρατίες και έκοβαν τα δικά τους νομίσματα..
Τα σπουδαιότερα αξιοθέατα του νησιού είναι το Αρχαιολογικό Μουσείο Αργοστολίου, το Ναυτικό και Περιβαλλοντικό Μουσείο Φισκάρδου, το Μουσείο Φυσικής Ιστορίας Κεφαλονιάς και Ιθάκης, στα Δαυγάτα, το Εκκλησιαστικό Μουσείο Ιεράς Μονής Αγίου Ανδρέα Μηλαπιδιάς, και η Μονή Αγίου Γερασίμου.
Εκεί όμως που ξεχωρίζει η Κεφαλονιά είναι στους μαγευτικούς κόλπους της του Αθέρα ,του Μύρτου των Λουρδάτων και του Κατελειού ,με τις εξαιρετικές παραλίες τους , αλλά και το λιμνοσπήλαιο της Μελισσάνης και το σπήλαιο της Δογκαράτης, που κάθε χρόνο γίνονται πόλος έλξης τουριστών.
Στο νησί υπάρχουν δύο μεγάλα γυναικεία μοναστήρια, του Αγ. Ανδρέα Μηλιαπιδιάς, και του Αγ. Γεράσιμου, στο οποίο εκτυλίχθηκε και το γνωστό κωμικό περιστατικό της Μ. Πέμπτης, που ο “Κεφαλονίτικος” μεθυσμένος παπάς, διαβάζοντας με σοφία, έβγαλε τα Ευαγγέλια 13. «Κεφαλονίτικος παπάς διαβάζει με σοφία…τα Δώδεκα Ευαγγέλια τα βγάζει …Δεκατρία».
Αυτό αναφέρεται σε κάποιον Ιερέα παλιότερης εποχής, που Μ. Πέμπτη βράδυ, αντί να διαβάσει τα Δώδεκα Ευαγγέλια, διάβασε …Δεκατρία!
Μπορεί να φαίνεται παράξενο όμως έχει την εξήγησή του μέσα από το τυπικό της Εκκλησίας και ιδιαίτερα αυτό των Μοναστηριών και των Ενοριών. Για να διαβαστεί δέκατο τρίτο Ευαγγέλιο, θα έπρεπενα συμπέσει η Εορτή του Ευαγγελισμού και η Μεγ. Παρασκευή μαζί, γεγονός που συνέβη το 1866!
Αυτό δεν ήταν σπάνιο στην εποχή του παλαιού ημερολογίου, το οποίο ίσχυε μέχρι το έτος 1924, Και όταν τύχαινε να συμβεί αυτό, στους ενοριακούς ναούς, ο Ευαγγελισμός μετατίθετο για να γιορτασθεί μαζί με το Πάσχα (και γι’ αυτή την μετάθεση υπάρχουν βασιλικά διατάγματα, όπως αυτό του 1866 από τον Γεώργιο τον Ά). Έτσι εκείνη τη χρονιά ο εφημέριος της Μονής Κηπουραίων, γνωρίζοντας την περίπτωση από την τυπική της πλευρά, πρόσθεσε στα Ευαγγέλια της Μεγ. Πέμπτης και το Ευαγγέλιο της Εορτής του Ευαγγελισμού κάνοντας τα δεκατρία.
Ο κόσμος και οι πιστοί που είχαν συνηθίσει να ακούνε 12 Ευαγγέλια ,αγνοώντας το τυπικό της υπόθεσης και μη μπορώντας να εξηγήσουν το εξεζητημένο της περιπτώσεως, διέσωσαν το συμβάν αυτό με το Κεφαλονίτικο γνωμικό, «Κεφαλονίτικος παπάς διαβάζει με σοφία, τα δώδεκα Ευαγγέλια τα βγάζει δεκατρία».
Ιδιαίτερο θρησκευτικό ενδιαφέρον παρουσιάζουν «τα φιδάκια της Παναγίας» κατά το δεκαπενταύγουστο στα χωρία Αργίνια και Μαρκόπουλο που μόνο αυτές τις ημέρες εμφανίζονται με τη χάρη της Παναγίας.