Κεφαλονιά. Το νησί με την πλέον παράξενη ομορφιά. Το πιό ιδιόμορφο νησί του Εφτανησιακού συμπλέγματος. Το νησί όπου τα επώνυμα όλων των κατοίκων τελειώνου σε «ατος»π.χ. Βασιλάτος ενώ τα χωριά τους σε «ατα» Κουρουκλάτα, Φαρακλάτα.

Σε όλη την Κεφαλονιά μπορεί να πει κανείς ότι οι εκδηλώσεις γιά την Μεγάλη βδομάδα και το Πάσχα είναι σχεδόν οι ίδιες με τα υπόλοιπα νησιά του Ιονίου

Υπάρχουν κάποιες ιδιαιτερότητες στο Αργοστόλι. Την Μεγάλη Πέμπτη έβαφαν τα αυγά και κρατούσαν το πρώτο πιστεύοντας ότι έχει κάποιες θαυματουργές ιδιότητες. Την Μεγάλη Παρασκεύη εθεωρείτο κακό να τρυπηθεί κανείς και η πληγή να βγάλει αίμα. Πολλοί έπιναν λίγο ξύδι σε ανάμνηση του «χολή και όξος»

Στον Αρχάγγελο γινόταν η τελευταία Ανάσταση και γιά αυτό ήτανε και η πιό επίσημη και δημοφιλής. Ο κόσμος προσερχόταν με το πλέον επίσημο ένδυμά του αλλά και τριζόνια, στάμνες και φυσικά βαρελότα

Επίσης ο μεγάλος σατυρικός του Ληξουρίου μας δίνει γιά τη συνέχεια της λειτουργίας μετά την Ανάσταση

Ένα ακόμη έθιμο που δυστυχώς ανήκει στο παρελθόν είναι αυτό της στάμνας. Λίγοι γνωρίζουν ότι το έθιμο που συναντάμε σήμερα στην Κέρκυρα δεν είναι αποκλειστικά της περιοχής. Αντίθετα υπήρχε σε όλα τα Επτάνησα από την περίοδο της Ρωμαιοκαθολικής κυριαρχίας στην οποία και έχει τις ρίζες του. Η τελευταία αναφορά γιά το συγκεκριμένο έθιμο που υπάρχει σε ιστορικές πηγές, χάνεται κάπου στα 1829. Τότε οι Κεφαλονίτισσες έριχναν στάμνες από τα μπαλκόνια, όπως ακριβώς σήμερα οι Κερκυραίες, γιά να γιορτάσουν την Ανάσταση του Ιησού. Το έθιμο πιθανότατα ατόνισε κατά την Ένωση με την υπόλοιπη Ελλάδα και σήμερα δεν υπάρχουν κατάλοιπα σε κανένα μέρος του νησιού.

Αμέσως μετά το Χριστός Ανέστη η νηστεία τερματίζεται. Οι πιστοί επιδίδονται σε γλέντι που περιλαμβάνει απαραίτητα τα πασχαλινά αυγά, κουλουράκια της Λαμπρής μα πάνω απ’ όλα το πασχαλινό σουβλιστό αρνί το μεσημέρι της Κυριακής. Η χαρά και το πανηγύρι στο μεγαλέιο του γιά να γιορτάσουν όλοι μαζύ την νίκη του Θεανθρώπου απέναντι στον θάνατο.