Πάσχα στα Περατάτα

Με θλίψη βίωσα το σημερινό απόγευμα του Πάσχα  στα Περατάτα.

Κατά τα παιδικά μου χρόνια, το απόγευμα της ημέρας του Πάσχα ήταν συνδεδεμένο με το έθιμο της Αγάπης ή της «Εικόνας»  όπως λέγαμε.

Στις  5:00 ακούγαμε την καμπάνα . Στις  5:30 ξεκίναγε η «Εικόνα» να κατεβαίνει στο χωριό. Παντού κόσμος, όλοι έξω στο δρόμο περιμένοντας πότε θα περάσει από τα σπίτια τους.

Τραγούδια, χαμόγελα, καλαμπούρια, ευχές.

Μέσα σε όλα και τα απαραίτητα «σμπάρα»  για να μυρίσει και λίγο.

Καθώς σταματούσε σε κάθε σπίτι «Εικόνα» έλεγαν το Χριστός Ανέστη, και ο κόσμος ακολουθούσε μετά από πίσω.

Όλα τα σπίτια με τις πόρτες ορθάνοιχτες και πάνω στο τραπέζι  αυγά, σαλάμια, τυροπιτάκια, κρασί  και σε ορισμένα καμιά αμυγδαλόπιτα.

Ένα ολόκληρο χωριό στο δρόμο να τραγουδά και να χαίρεται.

Δεν είχα όρεξη φέτος να βγάλω φωτογραφίες.

Όπως  δεν έχω τα τελευταία 12 χρόνια.

Ένας παπάς, ένας ψάλτης, μια «Εικόνα» και δύο άλλοι με τσαντάκια κάνουν βόλτα σε ένα έρημο χωριό.

Το μόνο που μπορώ  να κάνω είναι να θυμίσω…