Υπό κατάληψη από σήμερα τελεί το Γυμνάσιο – Λύκειο Σάμης

– Γιατί είναι ένα έσχατο μέτρο αγώνα που αντί να χρησιμοποιείται μόνο σε πολύ έκτακτες περιπτώσεις κοντεύει με την επανάληψη να καταντήσει έθιμο. Έτσι τελικά ευτελίζεται μία μορφή αγώνα.

– Γιατί συνήθως αποφασίζονται χωρίς απαρτία και χωρίς τήρηση των διαδικασιών. Όλοι γνωρίζουμε κάτω από ποιες προϋποθέσεις γίνονται οι μαθητικές συνελεύσεις και ξέρουμε αν μπορεί κάποιος μαθητής να αντιταχθεί χωρίς συνέπειες σε μία απόφαση για κατάληψη.

– Γιατί δεν είναι καταλήψεις. Στις περισσότερες περιπτώσεις είναι απλά κλείσιμο του σχολείου. Κατάληψη σημαίνει παραμονή στο χώρο κατάληψης και περιφρούρηση από τους καταληψίες επί 24ώρου βάσεως.

– Γιατί αυτοί που τις κάνουν σπανίως γνωρίζουν στο σύνολό τους αυτό για το οποίο (υποτίθεται ότι) αγωνίζονται. Τα αιτήματα συνήθως είναι ολοφάνερα η δικαιολογία της κατάληψης. Ποικίλουν από την παραίτηση του υπουργού (ναι, δεν είναι αστείο) μέχρι να διατίθεται χαρτί υγείας στις τουαλέτες (ούτε αυτό είναι αστείο –έγινε!). Κανείς δεν παραδέχεται βέβαια ότι στην πραγματικότητα γίνονται για να χάνονται μαθήματα. Αυτό δεν ισχύει μόνο για τους μαθητές αλλά και για πολλούς καθηγητές (φυσικό είναι, δημόσιοι υπάλληλοι είναι κι αυτοί…).

– Γιατί δεν νοείται αγώνας χωρίς θυσία και οι καταλήψεις είναι αυτό ακριβώς. Ως τα τέλη της δεκαετίας του 80 οι καταλήψεις στα σχολεία ήταν σπανιότατες. Οι μαθητές ως τότε διαμαρτύρονταν κάνοντας αποχές από το μάθημα και «πλήρωναν» την επιλογή τους με απουσίες. Τώρα με τις καταλήψεις έχουμε και την πίτα ολόκληρη και το σκύλο χορτάτο. Οι καταλήψεις σταματούν από μόνες τους όταν χαθούν τόσα μαθήματα ώστε να υπάρχει φόβος να χαθεί χρονιά. Ούτε καν χρόνο διακοπών ή εκδρομών δεν δέχονται να θυσιάσουν οι μαθητές και οι γονείς τους για να αναπληρώσουν το χαμένο χρόνο.

– Γιατί καλλιεργείται η νοοτροπία «ο αγώνας μου για τα δικαιώματά μου πάνω απ’ όλα και σκασίλα μου ο συμπολίτης μου». Ο νέος μαθαίνει μία μορφή αγώνα που, όταν αργότερα ενηλικιωθεί, θα επαναλάβει στις απαιτήσεις του από την εξουσία. Κατάληψη δημοσίου κτιρίου με αδιαφορία για τους συμπολίτες που δεν εξυπηρετούνται, κατάληψη δημοσίου δρόμου με αδιαφορία για τους συμπολίτες που δεν μπορούν να μετακινηθούν κλπ.

– Γιατί είναι μία παράνομη πράξη είτε μας αρέσει είτε όχι, ασχέτως αν με την επανάληψη τείνει να νομιμοποιηθεί. Το περίεργο είναι γιατί δεν επεμβαίνουν οι εισαγγελείς. Αυτοί δεν έχουν να φοβηθούν κανένα πολιτικό κόστος. Μία υπενθύμιση στους γονείς ότι κινδυνεύουν να κατηγορηθούν για πλημμελή επιμέλεια ανηλίκου ή μία μήνυση για αποκατάσταση ζημιών κατάληψης θα αρκούσε για να μειωθεί η συχνότητα του φαινομένου ή και να εκλείψει.

– Γιατί καταστρέφεται η δημόσια περιουσία. Ενώ οι καταλήψεις γίνονται για περισσότερα κονδύλια για την παιδεία, για καλύτερες συνθήκες μάθησης, για βελτίωση των μέσων διδασκαλίας, μετά από κάθε κατάληψη οι εγκαταστάσεις και τα μέσα (αυτά τα πενιχρά έστω) σπανίως βγαίνουν αλώβητα.

– Γιατί, πολύ απλά, το σχολείο με προβλήματα είναι απείρως προτιμότερο από το κλειστό.