Αυτές τις μέρες των χαμηλών θερμοκρασιών και της συνεχιζόμενης κακοκαιρίας έχει έρθει δραματικά στο προσκήνιο το θέμα των αστέγων και η αντιμετώπιση των προβλημάτων τους είτε από την πολιτεία είτε από διάφορους φορείς και ΜΚΟ που ασχολούνται πολύ πριν το πρόβλημα αποκτήσει τις σημερινές δραματικές λόγω κρίσης διαστάσεις του.

 

Ίσως είναι και η πρώτη φορά που ως κοινωνικό σώμα συνειδητοποιούμε πόσο εύθραυστα πια είναι τα όρια μετακύλισης προς την εξαθλίωση του δρόμου για όσους δεν έχουν το οικογενειακό ή φιλικό δίχτυ προστασίας να τους προστατεύσει από την πρόσκρουση. Αντιμετωπίζαμε αυτό το φαινόμενο που είχε χτυπήσει τις σύγχρονες δυτικές κοινωνίες τα τελευταία 30 χρόνια σχεδόν στρουθοκαμηλικά (όπως και τους ναρκομανείς, όπως και άλλες ατυχείς κοινωνικές ομάδες που δεν βύζαιναν από το κομματικόπελατειακό στήθος) έχοντας ναρκωθεί μέσα στη δανεική ευμάρεια.

 

Ο βρεττανός φωτογράφος Lee Jeffries ο οποίος φωτογραφίζει εδώ και καιρό αστέγους στην Αγγλία  βραβεύτηκε τον περασμένο μήνα από το περιοδικό Digital Camera ως ο φωτογράφος της χρονιάς για τα εξαιρετικής αισθητικής αλλά και εκπληκτικής συναισθηματικής δύναμης ασπρόμαυρα πορτρέτα καθημερινών ανθρώπων που βρέθηκαν από τη μια στιγμή στην άλλη στον δρόμο.

 

Δες μερικά από τα πορτρέτα παρακάτω. Οχι με διάθεση οίκτου. Δεν βγάζουν και κάτι τέτοιο ως αίσθηση οι φωτογραφίες άλλωστε. Ουσιαστικά κάνουν ορατούς (με τον τρόπο της τέχνης) τους ανθρώπους αυτούς που οι περισσότεροι ως αόρατα και δυσοίωνα φαντάσματα αντιμετωπίζουμε καθώς καθημερινά ερχόμαστε σε επαφή μαζί τους. Και ίσως αλλάξει η αντιληψή σου.

 

 

Δες τις φωτογραφίες εδώ: