Χορωδία για κάλαντα

Την Παραμονή των Χριστουγέννων τα παιδιά βγαίνουν για να πουν τα “Κάλαντα” και να μάσουν τον εορταστικό μποναμά τους.

Τελευταία, έχει επικρατήσει να λέγονται το πρωί της παραμονής, όταν με το άνοιγμα των καταστημάτων ξεχύνονται οι μικροί καλανταδόροι στους δρόμους.

Κάποιες χορωδίες μεγαλύτερων παραμένουν και τηρούν τα έθιμα το απόγευμα της ημέρας, όταν και μας θυμίζουν τις παλαιές καλές ημέρες που συναγωνίζονταν για την καλύτερη μουσική εκτέλεση. Ας θυμηθούμε λοιπόν, τι γινόταν παλαιότερα.

Στην Κεφαλονιά τα κάλαντα λέγονταν αποκλειστικά το βράδυ.

Ειδικά στο Προσεισμικό Αργοστόλι η όλη διαδικασία είχε ένα τελετουργικό που ακολουθούσαν όλοι πιστά.

Παιδιά με τα τρίγωνα τους (νωρίς το απόγευμα), αλλά και πολλοί μεγάλοι με κιθάρες, βιολί και μαντολίνο σκορπούσαν το χαρμόσυνο μήνυμα της έλευσης του Θεανθρώπου στη γη. Οι μεγαλύτεροι περιφέρονταν ολόκληρο το βράδυ από σπίτι σε σπίτι, το ξημέρωμα όμως έπρεπε να τους βρει συγκεντρωμένους στην επισκοπή, έξω από το σπίτι του Δεσπότη. Όλοι μαζί τότε έψαλλαν:

Σε όλους είναι γνωστό ότι τα Κεφαλονίτικα κάλαντα είναι διαφορετικά από αυτά της υπόλοιπης Ελλάδας,

Γενικά ακολουθούσαν πολλά παινέματα και ευχές, με σκοπό φυσικά να επακολουθήσει φιλοδώρημα ή κέρασμα με γλυκίσματα.