
Το Αργοστόλι από πανοραμική θέα.
Το καλοκαίρι, άλλη μια φορά βρέθηκα σε μια μεγάλη αγαπημένη μου, την Κεφαλονιά.
Πηγαίνοντας τα καλοκαίρια από μικρό παιδάκι, είχα γνωρίσει όλα εκείνα τα στοιχεία που συνέθεταν ένα από τα ομορφότερα μέρη και το πιο αγαπημένο μέρος της ζωής μου.
Χαρακτηριστικές μυρωδιές από θυμάρι , λουλούδια, κληματαριές που υπήρχαν και υπάρχουν σχεδόν σε κάθε κήπο στο Αργοστόλι μου έρχονται ακόμη στη μύτη και μου θυμίζουν εκείνα τα παιδικά μου χρόνια και όχι μόνο, μνήμες πολλές που έχω ζήσει σε αυτό το νησί.
Με μια έκταση περίπου 800 τ.χιλ είναι το μεγαλύτερο νησί του Ιονίου αλλά και πάλι η ποικιλομορφία που τη χαρακτηρίζει παραπέμπει σε μια πολύ μεγαλύτερη έκταση. Διαφορετική στο νότο, στο βορά, στα δυτικά.
Βουνό με έλατα στα 1628 μέτρα, τροπικές παραλίες από την άλλη. Κάθε μέρος της σε μαγεύει διαφορετικά, δίνοντας μια πολύπλευρη γοητεία. Κράμα μεγάλων αντιθέσεων το σύνολο της. Ίσως και αυτό έχει επηρεάσει το χαρακτήρα των Κεφαλλήνων.
Πιστεύω ακράδαντα ότι υπάρχουν μερικά πράγματα στη ζωή μας που δεν τελειώνουν ποτέ.
Το ένα είναι πρόσωπα που έχουμε αγαπήσει πραγματικά. Το δεύτερο για μένα είναι ότι δεν θα πάψω ποτέ να εξερευνώ την Κεφαλλονιά.
Πάντα έχει κάτι επιπλέον να μου δείξει. Παρόλες τις ρίζες που έχω και τους ανθρώπους που γνωρίζω, πάντα θα αισθάνομαι σαν τον Ροβινσώνα Κρούσο , σαν να αποβιβάστηκα για πρώτη φορά και αρχίζω από την αρχή την εξερεύνηση
Αυτή θα είναι πάντα και η ιδιαίτερη σχέση μου με το νησί.